الصبر
"ادم از مو باریک تر میشه اما پاره نمیشه!!!"
یکی از جملاتیه که تو اخرین کار تئاترم گفتم؛ این روزها این جمله خیلی تو دهنم میاد وپشت بندش هم یه آه و...
از پیروز که بابا زنگ زد وگفت ما نمی تونیم بیاییم تهران و بعدش عمو زنگ زد وگفت تا ده دقیقه دیگه خودت رو برسون خونه باید بریم؛ از اون موقعی که رسیدم خونه و فقط تو چشمای عمو نگاه کردم و جرات پرسیدن چی شده رو نداشتم وتا اون موقع که زن عمو اومد بوسم کرد وگفت: نگران نباش یه تصادف ساده اس وهر دو شون سالم اند...ومن فقط ساکت بودم و اشک میریختم...واز وقتی که توی ماشین نشستم که برسم پیش مامانم وبابام وتمام 5-6ساعت راه تو سکوت خودم بودم با خدا به این فکر میکردم که دل کی رو شکوندم که حدود یک ماهه دلم خونه!!!
یه ادم هرچقدر هم که صبور باشه بل اخره یه جا کم میاره؛ نه؟
یه جا می بره نه؟
یه جا غرور دیگه براش معنی نداره نه؟
تو این چند وقت همش میگفتن "صبور باش"؛"گله نکنیا"؛"غرورت نشکنی ها"؛ "گریه نکنی ها بقیه دورت جمع میشن میپرسن چی شده؟"
دلم گرفته خدا...
دلم گرفته از زمین...
خدایا دلم برات تنگ شده!
دلم اسمون میخواد...
دلم فقط تو رو میخواد..
نور...
خودت کمک کن اماده بشم برای رسیدن...
عطر یار
